Veel voorkomende problemen

 

Diabetische voet

Omschrijving
Een complicatie van diabetes is micro-angiopathie. Dit houdt in dat kleine slagaderlijke bloedvaatjes van de ogen, nieren en de voeten worden aangetast door de hoge suikerspiegel.

Bij de voeten ontstaan daardoor bloedcirculatie-problemen. De patiënt krijgt last van warme rode voeten en de weefsels krijgen minder zuurstof. Tevens worden afvalstoffen minder effectief afgevoerd, met als gevolg dat wondjes aan de voeten slecht genezen. Een andere complicatie is dat de zenuwen minder goed gaan functioneren door hoge bloedglucosewaarden. Het gevoel in de voeten kan daardoor verminderen of zelfs verdwijnen (diabetische neuropathie). Met andere woorden: de voeten van diabetici moeten heel goed verzorgd worden.

Behandeling
Het is aan te bevelen om de voeten iedere dag te inspecteren op wondjes. Na het douchen moeten de voeten ook tussen de tenen goed droog worden gemaakt. Wrijf de voeten in met crème of olie. De nagels moeten goed verzorgd worden (recht afknippen) en eventueel eelt op de juiste manier verwijderen. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, is veelvuldig poederen en het nemen van voetbaden af te raden. Poederen resulteert vaak in kleine korreltjes tussen de tenen, waardoor problemen kunnen ontstaan. Voetbaden kunnen de huid te week maken.

 

 

Gespleten nagel

Omschrijving
De nagel kan gaan splijten als gevolg van een trauma (=slag of stoot). Er ontstaan twee smalle nageltjes die in de nagelmatrix ontspringen. Dit kan erg pijnlijk zijn.

Behandeling
We gaan de twee nagelhelften beiden knippen en glad frezen. Indien het nodig is zal een nagelprothese aangebracht worden om de twee deeltjes opnieuw met elkaar te laten meegroeien.

 

Wintervoeten

 

Omschrijving 
Wintervoeten of wintertenen ontstaan door te lange blootstelling aan kou, waardoor er een verstoring ontstaat van de bloedsomloop in de huid. De ene persoon is gevoeliger voor het opdoen van wintervoeten dan de ander. Wintervoeten of tenen kunnen ook veroorzaakt worden door een slechte doorbloeding van de haarvaatjes van de huid. Wintervoeten worden gekenmerkt door rode, gezwollen plekken. Bij kou zijn deze erg pijnlijk. Bij warmte treedt jeuk op. Verder kunnen in ernstige gevallen ontsteking, blaren, kloven en zweren voorkomen.

Behandeling
Vermijdt hevige kou. Vermijdt ook hete kruiken of andere warmtebronnen. Gebruik warme voetbekleding. Wisselbaden willen wel eens verlichting geven. Zo ook het dragen van originele geiteharen sokken of een crème die de doorbloeding stimuleert (apotheek of drogist). Bij een ernstige vorm van wintervoeten/tenen kan de huisarts injecties geven. De klachten verminderen dan aanzienlijk.

 

Schimmelnagel

 

Omschrijving
De schimmelnagel, in de volksmond ook kalknagel genoemd, heeft een vaak verkleurde (geelbruin), doffe en brokkelige nagelplaat. De laatste kan zelfs los gaan zitten, terwijl zich onder de nagel een ophoping van nagelsubstantie bevindt. De oorzaak is een schimmelinfectie. De meest voorkomende infectiebronnen zijn het zwembad, de sporthal-douche, en de sauna. Ook een vochtige huid, nauwe schoenen, en wassen met teveel zeep kunnen de infectie stimuleren.

Behandeling
De voetverzorger freest de nagel zo dun mogelijk af en maakt de omgeving van de nagel goed schoon. Verder wordt het advies gegeven om de arts een schimmeldodend recept te vragen. Ook is het aan te bevelen schoenen en sokken met een schimmeldodend poeder te behandelen. Nieuw is de behandeling met een prothesenagel "soft". De pasta die daarbij wordt gebruikt bevat een schimmeldodend bestanddeel. Hier worden goede resultaten mee geboekt.

 

 

Wratten

Omschrijving
Wratten worden door een virus veroorzaakt en zijn dus besmettelijk. Ze worden veelal opgedaan in (bijvoorbeeld) zwembaden en sportzalen of door het passen van schoenen met blote voeten. Een wrat is een goedaardige woekering van het epitheel van de huid. Doordat er bloedvaatjes in meegroeien, kan een wrat gemakkelijk bloeden. Als de wratten zich onder de voet bevinden kunnen ze erg pijnlijk zijn. Voetzoolwratten zijn vaak met een laagje eelt bedekt en lijken daardoor nogal eens op een likdoorn. Eén van de verschillen tussen likdoorn en voetzoolwrat is dat de wrat pijn geeft bij zijwaartse druk (knijpen) en de likdoorn bij druk van boven.

Behandeling
Alleen een arts kan bepalen of het inderdaad een voetzoolwrat is of een andere aandoening. De arts kan de wrat verwijderen door middel van een vloeibare stikstof behandeling. Bij voetzoolwratten is de voet bij deze behandeling nogal pijnlijk gedurende een paar dagen. De voetverzorger kan ook voetzoolwratten verwijderen, maar pas na overleg met de arts. In dat geval kan de behandeling effectief uitgevoerd worden met een chemische pakking. Om de pijn te verzachten kan de voetverzorger de wrat drukvrij leggen door middel van polstermateriaal of een feedbackzool. Een nadeel van deze behandeling is dat de patiënt 6 tot 7 dagen niet kan douchen en dat de wratten terug kunnen komen. In samenspraak met een dermatoloog is er nu een andere, nieuwe behandeling voor wratten ontwikkeld, die erg doeltreffend blijkt te zijn. Hierbij wordt er van uitgegaan dat het wratvirus, indien behandeld met één stof, gemakkelijk kan muteren en daardoor resistent voor die stof kan worden. Met als gevolg dat de wrat terugkeert. Door echter drie stoffen te gebruiken (zuur, leem, en Tuja of Tea Tree), wordt deze kans sterk verminderd en zal de behandeling veel effectiever zijn. Deze behandeling wordt uitgevoerd door de voetverzorger en gaat als volgt:

  • Eerst moet er via de huisarts zekerheid verschaft worden dat er inderdaad sprake is van een wrat
  • Vervolgens wordt eelt rondom de wrat verwijderd en eventueel de bovenste laag van de wrat
  • Met een wattenstokje wordt de wrat aangestipt met monochloorazijnzuur-oplossing
  • Dit even in laten trekken en 1 à 2 keer herhalen
  • De patiënt voelt hier niets van 
  • De patiënt krijgt een potje groene leem mee en koopt zelf een potje Tuja (Dr. Vogel) of Tea Tree Oil
  • Nu gaat de patiënt zelf aan de slag: 's avonds een beetje groene leem met een pleister aanbrengen (dan trekt het in) en 's morgens met water afwassen en vervolgens de wrat inwrijven met Tuja of Tea Tree
  • Als gevolg van het stippen zal er na 1 of 2 dagen een blaar ontstaan die pijnlijk kan zijn; de behandeling met leem en Tuja moet dagelijks herhaald worden - Na 1 à 2 weken moet de voetverzorger de wrat opnieuw aanstippen met monochloorazijnzuur-oplossing
  • Bij een jonge wrat zijn twee van deze behandelingen vaak al voldoende, maar bij oudere wratten is er meestal een langere behandeling nodig
 

 

 

 
 

 

 

 
 

 

 

 
 

 

 

 
 

 

 

 
 

 

 

 

 

 

Eelt

Omschrijving
Eelt ontstaat door overmatige druk en wrijving. In feite wordt eelt gevormd als reactie van de huid. Als een soort verdedigingsmechanisme ontstaat een natuurlijke huidlaagverdikking. Door wrijving worden de zenuwuiteinden voortdurend geprikkeld. Dit zorgt voor een verhoogde bloedtoevoer, met een versnelde celopbouw als gevolg. Hier spreekt men van fysiologische eelt. Eelt is enkel storend indien dit pathologische eelt is (=hyperkeratose). Door verdikking van de eeltlaag wordt de papilaire huidlaag dichtgedrukt. De cellen missen de nodige voedingstoffen en verhoornen sneller. Ze kunnen niet in dezelfde mate afschilferen. Deze eeltlaag kan met de lederhuid samengroeien. Dit kan pijnlijk zijn en branderig aanvoelen. Het is deze eeltlaag die de voetverzorger zal verwijderen totdat de opperhuid weer beweeglijk wordt. De fysiologische eeltlaag zal ze gedeeltelijk aanwezig laten. Deze is noodzakelijk als bescherming.

Mogelijke oorzaken

  • Onaangepast schoeisel
  • Teen-of voetafwijking
  • Overgewicht, doorzakking voorvoet, hielspoor
  • Magere voeten
  • Aftakeling van het bloedvatensysteem

Behandeling
Na inweking door een voetbad kan de loskomende huidlaag vakkundig weggehaald worden. Te veel eelt weghalen is schadelijk en zal meer aangroei veroorzaken. Je kan zelf na heet bad met en puimsteen de verweekte eeltlaag wegschuren. Op deze manier kan je meestal zelf hyperkeratose voorkomen.

 

 

Ingegroeide nagel

Omschrijving 
Een nagel waarbij de rand of de punt van de nagel in de nagelplooi drukt en pijnklachten geeft vormt de eerste fase van een ingegroeide teennagel. Daarbij kan zich in de nagelplooi eelt vormen. Men noemt dit stadium: pseudo-ingegroeide nagel. Bij de volgende fase dringt de nagelpunt in de huid en kan daarbij veel pijn en een uitgebreide ontsteking veroorzaken. Meestal treedt het probleem op bij de grote teen. De meest voorkomende oorzaken van ingegroeide nagels zijn:

  • Verkeerde schoenen (te smal of te kort)    
  • Verkeerd knippen (te kort en/of ronde hoekjes)
  • Afwijkende vorm van de nagel, bijvoorbeeld te hoge curve (bol)
  • Zweetvoeten, met als gevolg meer bacteriën en verweking van de nagelwal
  • Trauma: klap of stoot, bijvoorbeeld door sport activiteit
  • Afwijkende stand van de voet, bijvoorbeeld een platvoet of een knikvoet (valgusvoet)

Vermeldenswaard is dat ingegroeide nagels relatief veel voor komen bij pubers. Waarschijnlijk is dit het gevolg van een combinatie van dunne nagels (door snelle groei), en te kleine schoenen (ook vaak door snelle groei).

Opmerking: een beginnende schimmelnagel kan lijken op een ingegroeide nagel en in eerste instantie tot dezelfde verschijnselen leiden.

Behandeling
Een pseudo-ingegroeide nagel kan over het algemeen goed door de voetverzorger behandeld worden. Hierbij wordt het eelt uit de nagelplooi verwijderd, de zijkant van de nagel afgevlakt, en de nagel drukvrij gelegd. Als de oorzaak een bolle nagel is, dan kan een nagelbeugel worden aangebracht, zodat de vorm wordt gecorrigeerd. Nagelbeugeltechniek kan een vervelende chirurgische ingreep voorkomen, mits men er op tijd bij is. Als de teen namelijk al ernstig ontstoken is, moet men zich door een arts laten behandelen.
Wat u verder kunt doen in samenwerking met uw voetverzorger: Nadat de voetverzorger de nagel drukvrij heeft gelegd, dient u uw zere teen in de gaten te houden. Als er pijn en roodheid ontstaat moet u drie keer per week een voetbad nemen met een oplossing van zeezout (drogist of reformwinkel) en dagelijks een druppeltje betadine jodium in de nagelwal laten vallen. Dit voorkomt dat de ontsteking opnieuw de kop opsteekt.

 

Likdoorn

 

Omschrijving 
Een likdoorn, vroeger ook eksteroog genoemd, is een verharde, naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een puntzakje, met de punt in de huid gericht. Meestal ontstaat de likdoorn in een eeltplek als gevolg van langdurige plaatselijke wrijving en druk. De kleur is glasachtig geel. De eeltkern kan druk uitoefenen op zenuwuiteinden en daardoor erg veel pijn veroorzaken. Op den duur kunnen weefsels zelfs in een ontstekingsachtige toestand raken door de constante druk die de likdoorn uitoefent. Likdoorns ontstaan door verkeerde schoenen, door een verkeerde stand van de voet of de tenen, of een combinatie van beide. Likdoorns komen voor onder de bal van de voet, op een hamerteen, of op de knok bij een hallux valgus, onder de nagel, tussen de tenen of in de nagelwal.

Behandeling
De voetverzorger kan de likdoorn vakkundig verwijderen. Als dit met regelmaat gebeurt door middel van snijden, frezen en drukvrij leggen kan de likdoorn op den duur kleiner worden en zelfs verdwijnen, mits natuurlijk de oorzaak ook wordt opgeheven. Bij een likdoorn onder de nagel moet een stukje van de nagelplaat worden weggefreesd om bij de likdoorn te kunnen komen. Na het verwijderen van de likdoorn zijn er verschillende methoden om de nagel weer te herstellen. Het doel hier van is dat de functie van de nagel kan blijven bestaan en dat wordt voorkomen dat er huid naar boven komt via de ontstane opening. Een van deze methoden is de nagelprothesetechniek. Naast de gewone likdoorn komen er nog een aantal speciale soorten voor: weke likdoorn, vasculaire likdoorn, neurovasculaire likdoorn, zaadlikdoorn.